Zmiana nazwiska po ślubie

[Gurgun]

Pamiętajmy, że jest również taka możliwość, że po ślubie to mężczyzna zmienia nazwisko, albo się małżonkowie wymieniają, tj żona ma byłe nazwisko męża i vice versa.

Dziwne, że incest66666 nie uważa, że małżeństwo niepełne jeśli to on nie zmieni nazwiska

[Kropla Seksu]

jak bede brala slub to chce miec nazwisko dwuczlonowe moje i meza ,u mnie w rodzinie kazda kobieta tak ma

[Ćwierćnuta]

Gurgun, a to swoją drogą
Jak moja ciocia wychodziła za mąż, to każde z nich przyjęło podwójne nazwisko. I to mi się najbardziej podoba - facet pokazuje, że tak kocha żonę, że "nie uwłacza mu" tak "niemęski czyn" jak noszenie nazwiska żony. I z dumą nosi podwójne.

[Kropla Seksu]

no to jest fajny gest ze strony mezczyzny
ale np ja wolalabym miec dwuczlonowe ale jako ze mam dluzsze imie i nazwisko to moze tylko meza, zobacze... do slubu jeszcze mam bardzo duzo czasu ;]

[dooley]

zachowam swoje

[curious]

Ja z chęcią pozbędę się swojego, bo jest za długie

[incest666]

(...) Dziwne, że incest66666 nie uważa, że małżeństwo niepełne jeśli to on nie zmieni nazwiska

Posłużyłem się konkretnym przykładem, by pokazać, jak to czasem bywa. Nie jest to wszak regułą.
Nie jestem tradycjonalista i nie wysyłam na drzewo.
Żyjemy wszak w takiej kulturze, że to kobieta zmienia nazwisko
lub zostawia swoje, jeśli jest np. rodowe albo tata ma Polsat.
Inna praktyka jest odstępstwem od reguły
i tu nie cec***ę, czy dobra, czy też złą. Your choice.
ĆwierćNutko - w wieku 19 lat chciałem zmieniać nazwisko, nienawidziłem połowy skorumpowanego świata i definicja własnego "ja" opierała się na podobnych do Twoich deklaracji. Jeśli Twoja decyzja okrzepnie i za 10 lat będziesz tkwiła przy swoim, nie raniąc czy tracąc nikogo waznego i bliskiego,
to będzie oznaczać, że to nie była fanaberia, 3-dniowa rewolucja i manifest małoletniej buntowniczki,
lecz krok we właściwym kierunku.

[Sajana]

Ja z chęcią pozbędę się swojego, bo jest za długie

moje jest długie, Jego jest długie, do tego podobnie brzmiące, dlatego dwuczłonowe odpada.
Kiedyś nie chciałam zmieniać, ale teraz mi wszystko jedno, chyba bym zmieniła; poza tym mam brata, a on syna więc póki co ród przedłużony na jakiś czas

[Jacenty]

... I co, wracamy na drzewka, bo tak było kiedyś? A zerwać z głupim zwyczajem się nie godzi?

Co jest w tym głupiego? Takie a nie inne zwyczaje wykuto w ogniskach dziejów i nie są to fanaberie czy głupie zachcianki, po prostu przyjęło się stosować dla małżeństw wspólne nazwisko z czysto praktycznych względów. Kiedy się mówi, Państwo Pipikiewiczowie, to z góry wiadomo, że chodzi o małżeństwo, ale kiedy przedstawisz Panią Suchodolską i Pana Pipkiewicza to z założenia traktuje się ich jako obce sobie osoby, chociaż są małżeństwem, każde ze swoim nazwiskiem. Fakt zawarcia małżeństwa oznacza to, że dwoje ludzi chce być razem i tworzyć rodzinę, a rodzina to jedność, nie dwie indywidualności. Wg mnie fakt pozostania przy swoim nazwisku jest pewnego rodzaju demonstracją niezależności i próbą pokazania dominacji swojego ja. Przyjęło się tradycyjnie, że to kobieta przyjmuje nazwisko męża, ale to bez znaczenia, kto przyjmie czyje, przyjęcie nazwiska oznacza akceptację tej drugiej osoby.
Skoro coś funkcjonuje z dobrym skutkiem od X lat, to dlaczego trzeba to negować z uzasadnieniem, bo to przestarzałe? Jeżeli coś zmieniać to tylko w taki sposób, że zastępujemy coś nieefektywnego czymś lepszym, wygodniejszym, nowocześniejszym, czyli czymś co ułatwia i usprawnia nam poruszanie się w danej dziedzinie. Nie bardzo rozumię uzasadnienie typu: bo to stare i niemodne.
Tradycja to coś, dzięki czemu pojedyncze grupki osobników tworzą społeczeństwo, a kultywowanie tradycji oznacza utożsamianie się z danym społeczeństwem. Oczywiście zawsze znajdzie się buntownik, któremu nie podoba się zastana sytuacja i będzie próbował z nią walczyć. W takim wypadku równie dobrze można rzucić tezę, że po co uczyć języka polskiego, jest stary, skomplikowany i nie da się nim dogadać na całym świecie. Zastąpmy go angielskim.

[curious]

poza tym mam brata, a on syna więc póki co ród przedłużony na jakiś czas

No i to jest kolejny argument, ja też mam brata, który ma trzech synów, więc o ciągłość rodu jestem spokojna

Teraz parafke mam też ładniejszą

To też mnie przekonuje

[CzarneBialeBec]

Ja bym chciała mieć dwuczłonowe. Początkowo moj chłopak stawiał opory, ale chyba udało mi się go przekonać :]

[Ćwierćnuta]

ĆwierćNutko - w wieku 19 lat chciałem zmieniać nazwisko, nienawidziłem połowy skorumpowanego świata i definicja własnego "ja" opierała się na podobnych do Twoich deklaracji. Jeśli Twoja decyzja okrzepnie i za 10 lat będziesz tkwiła przy swoim, nie raniąc czy tracąc nikogo waznego i bliskiego,
to będzie oznaczać, że to nie była fanaberia, 3-dniowa rewolucja i manifest małoletniej buntowniczki,
lecz krok we właściwym kierunku.

Inceściku - tyle że ja mam narzeczonego i wyznaczoną datę ślubu, więc jest to dla mnie sprawa jak najbardziej "na czasie".

Jak na razie z argumentów na zmianę widziałam głównie ładniejsze brzmienie i to, że inni tak robią. To, że inni coś robią, nie było dla mnie nigdy argumentem, bo to ja przeżywam moje życie, nie inni. A moje nazwisko bardzo mi się podoba (bardziej, niż nazwisko narzeczonego). A we wspomnianej kwestii przedłużania rodu - jestem jedynaczką, nie mam brata i moje nazwisko w przyszłym pokoleniu zniknie.

EDIT: Incest, piszesz o ranieniu kogoś bliskiego... Co ma być większym "zranieniem"? Urażona duma mężczyzny, bo kobieta zachowała swoje nazwisko, czy kobieta, która przez dwadzieścia-trzydzieści lat posługiwała się swoim nazwiskiem i została zmuszona przez otoczenie do odrzucenia go i przyjęcia nazwiska męża?
To, że się kogoś kocha, nie oznacza, że chce się pozbywać czegoś, co ma się przypisane od urodzenia i z czym się utożsamia. Poza tym - mimo młodego wieku zaczęłam "wyrabiać" nazwisko w zawodzie (przyszłym zawodzie). I co, po ślubie mam zacząć od nowa, bo taka jest tradycja?

[Orchidea]

ja niewyobrazam sobie sytuacji zeby po slubie z facetem zostac przy swoim nazwisku... 2 naraz nie polacze bo do siebie nie pasuja... a głupio bym sie czula jak by on nosil moje

[incest666]

Argumentacja Jacentego (pan Pipkiewicz i pani *******) do mnie przemawia.
W każdym zawodzie, ĆwierćNuto, wyrabiasz markę, pozycję, a "nazwisko" to nie "Kwiatkowska", tylko "ta babka z jajami".

Spoko, w takim kontekście możesz zmienić nazwisko na inne literki, dadzą radę Cię odnaleźć.

[Gurgun]

Incest, powiem Ci, że z doświadczenia wiem, że w środowisku naukowym tak nie jest. Prace, które są sygnowane właśnie nazwiskiem i pierwszą literą imienia zazwyczaj, są czytane przez ludzi z całego świata. I Ci ludzie kojarzą autora prac właśnie po tym nazwisku, bo nic więcej o nim nie wiedzą.

Tak więc jak zmieni ktoś nazwisko to nikt go już ze starymi jego pracami nie kojarzy, oprócz garstki ludzi, którzy tą osobę znają i wiedzą, że nazwisko zmieniła.

Może kiedyś jakiś historyk powiąże ze sobą "dwie osoby" i dojdzie do wniosku, że to kobitka po ślubie nazwisko zmieniła, ale wtedy już jest po ptokach, że się tak wyrażę