Ciąża - katastrofa czy błogosławieństwo?

[Anka85]

Luk, czasami są idealne momenty, kiedy para Stara Się o dziecko.
Najlepiej mieć własne mieszkanko, odłożoną kasę, dobrą pracę do której można wrócić po urlopie macierzyńskim... A bez tego to choć weź i się załam.

[CzarneBialeBec]

Ja mimo, że jestem młoda, to było by to dla mnie raczej błogosławieństwo. Jak patrzę na dzieci i kobiety w ciąży to aż chce mi się dzidziusia. Zwłaszcza, że mój chłopak jest sporo starszy odemnie. Sam namawia mnie na dziecko, ale poczekamy jeszcze jakieś 3 lata. Może mniej.

[Sprężynka]

Hm... jak będziesz czekała aż dorobisz się swojego mieszkania, osiągniesz sukces itd., to możesz przypadkiem urodzić dziecko w wieku 35 lat

A co jest złego w urodzeniu dziecka w tym wieku?
Znam wiele kobiet, które właśnie w tym wieku zostały pierworódkami i jakoś nikomu to nie przeszkadza.
Ja też jestem w podobnym wieku i tylko dlatego mam zrezygnować z macierzyństwa?

[sister_lu]

Medycyna poszła naprzód, granica 35 lat już dawno się przesunęła.

A co do tematu. Ciąża partnerki mojego 18-letniego wówczas brata na początku wydawała się katastrofą, później okazała się błogosławieństwem.

[CzarneBialeBec]

Ostatnio czytałam, że na grupie 30tyś. dzieci w różnym wieku sprawdzano czy ich poziom IQ ma się jakoś do wieku ich rodziców. I okazuje się,że im starsi rodzice tym dziecko ma mniej "chłonny' umysł, gorzej kojarzy. Ciekawe czy coś w tym jest?
Ja bym się chyba ogolnie bała mocno przekraczać 35lat w zachodzeniu w ciąże. Chyba najbardziej przez moj charakter i zamarwianie się czy dzidziuś urodzi się zdrowy. Medycyna, medycyną. Ale wieku się nie oszuka.

[Eris]

Kiedy czytam wypowiedzi w stylu: "wpadlismy mimo zabezpieczenia" robi mi sie slabo i chyba do konca zycia zostane przy pettingu. Nigdy nie chce miec dzieci i w moim przypadku bylaby to tragedia zarowno dla mnie jak i dziecka.

[Misiunia3]

Eris bez urazy ale jak przeczytałam Twoją wypowiedź zrobiło mi się słabo.

Jeśli o mnie chodzi napewno nie płakałabym z tego powodu, ze jestem w ciąży. Chciałabym miec dzieci i to bardzo wiec dla mnie byłoby to błogosławieństwo, ktore mam nadzieje bedzie mi dane.
Jesli chodzi o wpadke to tez zapewnie nie rozpaczałabym gdyby mi sie przytrafila.

[Kamil B.]

Dziecko jak dla mnie byłoby na pewno błogosławieństwem. Nie mówię o obecnej chwili, ale za parę lat nie robiłbym z tego powodu sobie żadnych wyrzutów. Wiadomo, pierwsza reakcja zapewne byłby to szok, jednak stopniowo oswajałbym się z tą myślą. I nie zawsze dziecko przekreśla karierę czy bujne życie towarzyskie. Bardziej ogranicza, jednak nie do zera.

[Eris]

Eris bez urazy ale jak przeczytałam Twoją wypowiedź zrobiło mi się słabo.

Jeśli o mnie chodzi napewno nie płakałabym z tego powodu, ze jestem w ciąży. Chciałabym miec dzieci i to bardzo wiec dla mnie byłoby to błogosławieństwo, ktore mam nadzieje bedzie mi dane.
Jesli chodzi o wpadke to tez zapewnie nie rozpaczałabym gdyby mi sie przytrafila.

Nie od dzis wiadomo, ze syty glodnego nie zrozumie

[Tom_Bombadil]

Ostatnio doszedłem do wniosku, że wczesne zajście w ciążę to może wcale nie jest katastrofa. Mam znajomego, który ma 40 lat i dwójkę już dorosłych dzieci (jedno - 23, a drugie 21 lat).
Czyli młody facet i już w pieluchach nie grzebie Zaznaczę, że zdążył się też ustawić.

Matematyka jest bowiem nieubłagana - jak rodzice mają 30 lat i pojawia się u nich pierwsze dziecko to gdy ono będzie miało lat 20 to rodzice już nie będą mieli siły na szaleństwa

[red_painterka]

Teraz (i być może w przyszłości także): początek życia nowej osoby, zakończenie mojego życia.

[Holy inquisitor]

Teraz (i być może w przyszłości także): początek życia nowej osoby, zakończenie mojego życia.

Dziecko to nie katastrofa. Zmienia tylko priorytety w życiu i od osoby je posiadającej będzie zależeć na ile odmieni życie.
Ja w wieku dwudziestu paru lat też nie myślałem o dzieciach, ale w pewnym momencie przychodzi instynkt i się chce je po prostu posiadać. A posiadanie dzieci zmienia życie tylko na lepsze. Mówię to ja którego bardzo trudno było przekonać do takiego czynu.

[red_painterka]

Nie wiem, co będzie w przyszłości. Teraz oznaczałoby to dla mnie klęskę. Wszystko, na co pracowałam dotychczas, ległoby w gruzach. Nie mówiąc o zaufaniu rodziców itd. A to, że mam niechęć do macierzyństwa na dzień dzisiejszy to inna sprawa.

[Tom_Bombadil]

Co zrozumiałe krańcową niechęć do macierzyństwa/tacierzyństwa przejawiają osoby młode, ale - tak jak wspomniałem - potencjalnej ciąży nie należy traktować jak katastrofy.
Katastrofa to jest stan w którym kogoś/coś tracimy na zawsze. W tym przypadku zyskujemy.

Aczkolwiek sam pamiętam, że na myśl o potencjalnej ciąży mojej partnerki robiło mi się niefajnie. Dopiero po latach zrozumiałem, że to było bez sensu.

[Tom_Bombadil]

A serio, w chwili obecnej nie potrafię znaleźć ani jednego pozytywu z posiadania dziecka

Nie każdy musi mieć dziecko, nie każdy się do tego nadaje, nie każdy chce. Tu na szczęście obowiązku nie ma.

Ja tych pozytywów widzę dużo - włącznie z tym, że jak już będę w podeszłym wieku to będzie kto miał mi herbatę podać. A i to co uda mi się (mam nadzieję) stworzyć przez lata życia nie przejdzie na rzecz skarbu państwa, a pomoże moim najbliższym.

I zupełnie nie wiem czemu jesteś taką pesymistką!