Rocznica Powstania

[Niechciany__]

Chciałem się z Wami podzielić osobistą refleksją w temacie:


Moje refleksje na rocznicę Powstania

Ludzie mówią, że było niepotrzebne
Że na darmo przelano tyle krwi i potu
Że napędzały zryw ten marzenia podniebne
By nie dopuścić nigdy niewoli powrotu..

Zaczęli w "W" godzinie.. wybuchem granatu
Mało było kaemów, pocisków i Piatów..
Nadrabiali to sprytem, znojem, potem krwawym
Na wszystkich barykadach walczącej Warszawy..

Dziś czcimy ich pamięć, spierając się o to
Czy zryw ten był zbrodnią, czy przeciwnie – cnotą?
Czy odwaga niewielu tak wielu wiążąca
Była dla wolności początkiem – czy końcem?

Lecz co by nie napisać, jaki pogląd głosić
To dziś on, po latach, niewiele już wnosi!
Nowe stoją wyzwania wolności przed czołem
I nowe trzeba będzie pokonać, z mozołem..

© Władysław 2009-08-01

PS. Proszę nie oceniać rymów, dobrze?

[paffcio]

Dla Powstancow szacunek po grobowa deske,szkoda miasta bo piekne bylo ale coz wojna...

[pss001]

zgadzam się! wielki szacunek się należy Ładnie napisany wiersz, naprawde

[Albinoska]

Szacunek szacunkiem, szkoda tylko, że...
- co roku obchody rocznicy powstania przypominają skrupulatne rozdrapywanie starej rany
- prezydent "wozi się" na grzbiecie całej sprawy, w kółko pokazując, że oh, tak bardzo mu zależy.

[paffcio]

A co maja go w lektyce nosic?Jest glowa panstwa wiec chyba dobrze,ze uczestniczy w tym swiecie.To cos zlego ,ze nadaje odznaczenia weteranom? A rany maja byc rozdrapywane zeby nigdy nie zapomniec co sie wtedy stalo.

[VictoriiA]

Albinoska, gdyby nie pokazywał jak och mu zależy, to też były by sapy, nie sądzisz ? Taka jego parszywa, reprezentacyjna rola. Właśnie oglądam koncert na tvn poświęcony w.w. wydarzeniu...

[Hagath]

Skoro już mowa o prezydencie... Jakiż ten człowiek jest odporny na wiedzę o dobrych manierach! Widzieliście uroczystość odznaczania powstańców? Kur...ka wodna, co jest takiego trudnego w zapamiętaniu, że gdy całuje się kobietę w rękę, to się tej ręki nie szarpie i nie podnosi do swoich ust, tylko należy się do niej schylić?! Mało mnie szlag nie trafił...

Co do samego powstania, to jestem mile zaskoczona, że w końcu pojawiła się dyskusja o tym, czy było warto i czy dowództwo zostało zrobione w wuja przez Ruskich, czy też wiedziało, jak się sprawy mają. Nie chodzi mi o to, by umniejszać zasługi walczących, tylko o to, że skończyła się ślepa fascynacja powstaniem, a zaczęło się myślenie krytyczne. To bardzo zdrowy odruch.

[Jacenty]

Krytycy i sceptycy byli od zawsze, tyle, że w złym tonie było publikowanie materiałów podważających sens i ideę Powstania Warszawskiego. Chociaż każdy logicznie myślący człowiek potrafi dojść do wniosku, że ze względów militarnych powstanie nie miało żadnego sensu ani szans na powodzenie, było tylko aktem rozpaczy i nadziei. Ale rozpatrując to na innej płaszczyźnie, politycznej, miało głęboki sens i prawdopodobnie tylko o to chodziło.
Teraz różnej maści politykierzy próbują rozgrywać swoje interesy przy okazji tej rocznicy, a z roku na rok jest jeszcze gorzej. Za kilka lat dojdzie do tego, że ta tragedia narodowa, bo tym było powstanie, zostanie uznana za największy tryumf narodowy, a zasługi przypisywać będą sobie jedna bądź druga strona sceny politycznej. Na wymioty się zbiera kiedy słucham w mediach bezsensownego bełkotu pseudo historyków-politykierów i powtarzanych w koło Macieju pustych frazesów.

[anduk]

Do poczytania na temat:

http://www.beztabu.com/showpost.php?p=365398&postcount=235

[Albinoska]

A rany maja byc rozdrapywane zeby nigdy nie zapomniec co sie wtedy stalo.

I właśnie dlatego czasem myślę, że nie pasuję do tego narodu W tym Polacy są najlepsi - w rozpamiętywaniu kopów z przeszłości, biczowaniu się w ich imię i ogólnie w historycznym masochiźmie. Ciekawe, kiedy przekroczymy granicę między szeroko rozumianą pamięcia, a jakąś farsą i dojdziemy do wizji przedstawionej w "Sztuce dla dziecka" (g...ane sztuczydło, ale ten jeden motyw zastanawiający). A mianowicie twórcy przedstawili tam wizję państwa, gdzie każdy człowiek ma swojego patrona - ofiarę wojny, której żywot i śmierć musi znać ze szczegółami, ba - są organizowane konkursy wiedzy o patronach, a na pamiątkę "wielkiej męki" palą papierosy, żeby szybko złapać raka płuc i umrzeć w męczarniach jak ich patroni. Chore, ale śmiem twierdzić - także po rocznicy powstania, nie ze względu na same obchody, ale podejście niektórych ludzi - że bardziej prawdopodobne, niż to się może wydawać.

Za kilka lat dojdzie do tego, że ta tragedia narodowa, bo tym było powstanie, zostanie uznana za największy tryumf narodowy, a zasługi przypisywać będą sobie jedna bądź druga strona sceny politycznej.

Jakby się tak dobrze przyjrzeć, to większość naszych świąt narodowych to w zasadzie porażki i tragedie... Wpisuje się to w przytoczony wyżej trend

[daj_mi]

A mi się podobało, bo można było pójść i pośpiewać wspólnie na placu Piłsudskiego. W tym roku wybrali niemal same radosne pieśni.