Wspólne mieszkanie. Wyobrażenia a rzeczywistość.

[Astraja]

Po jakim czasie zamieszkaliście ze soba?
Było to przed ślubem czy już po?
Czy jakikolwiek zwiazek rozpadł sie właśnie przez zamieszanie ze sobą, a przynajmniej tak uważacie/uważaliście?

Jak ogólnie wspominacie poczatki? Czy było dużo kłótni/nieporozumień? Najczęściej czego one dotyczyły?
Mieliscie takie myśli, że załujecie, że może lepiej było przed?
Co Wam sie najbardziej podoba/ło, a co denerwuje w wspólnym mieszkaniu?

A może to przed Wami i napiszecie czego sie boicie?

[iceberg]

Zamieszkaliśmy razem niecały rok po byciu razem, może było to 6-7 miesięcy.

Było to zdecydowanie przed ślubem, ślub wzięliśmy po paru latach wspólnego mieszkania.

Nasz związek się nie rozpadł ale mieliśmy mniejsze czy większe kryzysy, przy czym ten największy skończył się zaręczynami a rok później ślubem więc nie powiedziałbym że kryzysy zawsze muszą być niszczące.

Wspólne początki wspominam bardzo dobrze, wreszcie mieliśmy siebie "cały czas" odejmując obowiązki typu praca czy uczelnia. Natomiast wspólne gotowanie, wieczorne powroty ze spacerów i wspólne spanie było rewelacyjne, zresztą do dzisiaj uwielbiam zasypiać wtulony w Nią i jakoś mi się gorzej śpi jak jestem sam, niezależnie czy w domu czy na dyżurze.
Co denerwuje? Teraz coraz mniej ale jednak różnice w podejściu do porządku, sprzątania czy gromadzenia rzeczy. W innych kwestiach dogadujemy się już bez problemu.
Ogólnie wychodzę z założenia - żadnego ślubu przed seksem i żadnych poważnych planów bez zamieszkania ze sobą.
Przez te 12 lat razem przeszliśmy naprawdę długą drogę, staliśmy parę razy na rozdrożu, raz nawet się wyprowadziłem na tydzień aby dać Jej czas na przemyślenie pewnych spraw ale uważam, że zamieszkanie razem było najlepszą decyzją którą podjęliśmy będąc ze sobą.

[Kalilah]

My mieliśmy po 23 lata jak ze sobą zamieszkaliśmy (po 2 latach związku), było to ciut przed ślubem, ale dosłownie kilka miesięcy. Przyznaję, że parze dzieciaków łatwiej jest się z sobą dograć na takiej stopie porządkowo domowej. Nie ma się jeszcze takich swoich odwiecznych przyzwyczajeń.

Nasz związek też przechodził różne fazy w tym rozwód i rok byłam z innym gościem, ale wróciliśmy do siebie i od wielu lat mieszkamy znowu razem, teraz to już na całego bo mamy spory dom i kredyt na sporo lat

Mam jednak wiele znajomych w moim wieku, które żyją same i często słyszę deklaracje takie jak - teraz już nie mogłabym mieszkać z facetem, za bardzo lubię taki stan rzeczy, nie chciałabym aby mi się ktoś kręcił po domu i coś zmieniał itp.

[wojtiwojciech]

My zamieszkaliśmy razem 3 miesiące przed ślubem razem. Kłótnie pewnie jakieś były, ale skoro ich nie pamiętam to pewnie jakieś drobnice. Wspólne początki wspominam baaaardzo dobrze. Dzisiaj 15 lat po ślubie i nie żałuje.

[Goldie]

Jeśli dobrze pamiętam, to z ex po dwóch latach zamieszkaliśmy razem. Mi tam mało co przeszkadza jeśli chodzi o prządki, w końcu brutne skarpetki w kącie nie są tak ważne przecież, żeby się o nie kłócić. A sama różnica charakterów i docieranie pewnych rzeczy, cóż... działo się i przed zamieszkaniem razem, więc nigdy nie pomyślałam, że przez wspólne bycie w jednym domu coś się psuje. Mimo jakiś tam kłótni i tak zawsze jadło się razem kolację, więc w sumie miło wspominam. Chociaż już na samym końcu, gdzieś tak po 8 latach to już wszystko zaczęło wku.ać, zwłaszcza budziki rano dzwoniące co pięć minut przez godzinę, chrapanie i w kółko ta sama męcząca muzyka słuchana zdecydowanie za głośno

[Godefroy_87]

My razem po ślubie jeśli nie licząc kilku noclegów w miesiącu u mnie. Ślub braliśmy rok po skończeniu studiów.

Ale ogólnie mieszkanie razem się opóźniło głównie z tego powodu, że po prostu nie było kasy. Po ślubie mieszkaliśmy rok jeszcze z moją mamą aż sprzedało się nasze mieszkanie, mama kupiła sobie mniejsze a u nas znalazła się pierwsza stabilna praca przynajmniej u jednego z nas.