Altruizm - obecny w Waszym życiu?

[daj_mi]

Astraja, jakbym o sobie czytała mi to daje poczucie wewnętrznej pewności, że tak powinien działać świat, że świat tak zbudowany daje poczucie bezpieczeństwa, spokój, poczucie należenia do wspólnoty, w której dbamy o siebie.
Przez moje altruistyczne zachowania wierzę, że sama buduję świat, w którym chciałabym żeby żyły moje dzieci

[Astraja]

Bo wiesz jak jest- dobro się mnoży, a nie dzieli

[Raine]

Fajnie mieć takie podejście. A uratowaliście kiedyś życie nieznajomej osobie?

[jezebel]

Zdarza się - zazwyczaj są to jakieś akcje na które trafiam przypadkowo np. w obecnym czasie pomoc dla Ukrainy. Do tej pory uczestniczyłam w wielu takich zbiórkach.
Pomagam w kwestiach prawnych i odszkodowawczych - pisałam pozwy, odwołania, wnioski, skargi do kuratorium lub przeprowadzałam analizę dokumentacji - bezpłatnie.
Zdarza mi się zawieźć jedzenie do pobliskiego schroniska. Aktualnie chcemy się też zaangażować w drobny wolontariat za pośrednictwem pewnej grupy na FB, bo na tą chwilę nie możemy mieć psa a zależy nam na bliskości ze zwierzakami (bardzo tęsknimy za zwierzakami w domu).
Zdarzyło nam się wspomóc MONAR i Dom Samotnej Matki.
Wszystko to z potrzeby serca, empatii. W przyszłości chciałabym zaangażować się w pomoc pro bono dla najbardziej potrzebujących - mam nadzieję, że wystarczy mi czasu i będę miała moce przerobowe, by utrzymać rodzinę i angażować się w pomoc jednocześnie, bo to nie będzie jednorazowy projekt lecz praca długofalowa.

[Azul]

Podziwiam. Ja mam zawsze za krótką dobę na pomysły, które chce zrealizować. Ale był też czas, kiedy takich akcji zaprzestałam niemal całkowicie. Ludzie to we mnie zgasili.
W tej chwili pomagam okazjonalnie jeśli mogę, czy to czynnie, czy coś dając materialnego, czy biorąc swego czasu psa że schroniska. Okazjonalnie też ratuję życie tak się złożyło, że w tym roku już dwa, wcześniejszy bilans wyniósł może 1. Ale cieszy mnie to bardziej niż liczby oddają.

[daj_mi]

Fajnie mieć takie podejście. A uratowaliście kiedyś życie nieznajomej osobie?

Ciekawe pytanie. Mam w sobie dużą gotowość na to - zrobiłam pełnopłatny, profesjonalny kurs pierwszej pomocy, często bywam jedyną trzeźwą w towarzystwie. Zdarzyło mi się dzwonić na policję, gdy widziałam np. bezdomnego śpiącego w dużym mrozie na przystanku, albo bardzo pijanego człowieka jadącego rowerem nocą po ruchliwej wciąż ulicy (i zatrzymałam go do czasu przyjazdu policji).
Raz wyskoczyłam w domu w kapciach i piżamie w środku nocy, bo pod domem była stłuczka - ale okazało się, że wszyscy wyszli z samochodów o własnych siłach i nie potrzebowali pomocy.
Niedawno przygarnęłam do siebie trzy panie z Ukrainy uciekające przed wojną.

Ale czy któraś z tych osób miała zagrożone życie? Chyba nie, ale pewności nie mam.

[jezebel]

Niedawno przygarnęłam do siebie trzy panie z Ukrainy uciekające przed wojną.

W takim razie nie tylko jedno życie uratowałaś, ale być może całe pokolenia. Dzięki Tobie te kobiety mają szanse stworzyć w przyszłości kolejne życia



... no chyba, że przygarnęłaś babuszki z menopauzą nie chciałam, żeby wyszło śmiesznie, ale nie musi też być pompatycznie

[daj_mi]

Babcia, matka i dorosła córka, przy czym najmłodsza zdecydowanie planuje dzieci.

Co w sumie mi przypomina, że altruizm to jedno, ale akceptacja domowników nań to drugie ;] jak już z grubsza usamodzielniłam moje panie, załatwiając PESEL, mieszkanie i z podsyłając oferty pracy, byłam gotowa na kolejnych gości.
No ale mój partner już nie - mimo tego, że nasze panie nie sprawiały większych problemów, no może poza większą kolejką do toalety

I ogólnie z wieloma tematami "pomocowymi" tak mamy, ja często działam z odruchu serca, on wszystko analizuje, widzi dużo więcej ryzyka niż ja, wszystko liczy i waży.
Ja wyszłam z domu, gdzie pieniądze nigdy nie były przeszkodą, nawet jak było bardzo biednie, to się kombinowało tak, żeby starczyło albo się umiało rezygnować na rzecz większych spraw.
On pozornie jest szczodry, ale w praktyce prędzej czy później wylicza mi pomoc, nie podejmie jej, jeśli jest ryzyko, że musiałby zrezygnować z jakiejś swojej wygody.

Dużo bardziej też zwraca uwagę na bezpieczeństwo - swoje, ale też moje i dzieci. Przy przyjmowaniu naszych gościń najbardziej bał się kogoś z traumą, kto skrzywdziłby nasze dzieci.
Ja tego w ogóle nie wzięłam pod uwagę

Także on jest zdecydowanie moim zewnętrznym rozumem w kwestiach pomagania.
Ale też największą blokadą, gdyby nie on, mój dom pełen byłby jednookich kotów, kulawych piesków i dzieci z obszarów wojennych

[jezebel]

Widzę Martynka, że mamy podobnie. Ja często też kieruję się huraoptymizmem - dopiero po czasie analizuję. Jak wybuchła wojna na Ukrainie, spakowałam w paczki wszystko co można było oddać. Nie zostawiłam sobie nawet herbaty, działałam instynktownie. Ja generalnie jak zwęszę jakiś "projekt" to zachowuje się jak w gorącej wodzie kąpana - chce już, teraz, od razu i najlepiej z pompom. A nie zawsze tak się da. Z kolei T zazwyczaj z rezerwą i asekuracyjnie.

[pawel1978]

Miło, że pomagacie lub/I pomagaliście. Lecz szkoda, że osobiście nie znam takich osób. Jedynie neutralne....