Moja opowieść

[Ikcindow]

Dla mnie .... BOMBA Będę czytał w wolnych chwilach.

[kochany]

Nawet nie będę próbował szukać słów żeby to opisać. Mój zasób słownictwa jest zbyt ubogi by trafnie opisać moje odczucia po przeczytaniu tego tekstu. Jest to naprawdę głęboka i poruszająca historia, nie wiem, po prostu nie wiem co powiedzieć, powinnaś pisać zawodowo...

[daj_mi]

Dziękuję

[Teren]

Gdybyś zebrała to w PDF... Lepiej by się czytało, chociażby po wydrukowaniu

[HERMES]

Bardzo rzadko się odzywam na tym Forum – u mnie masz 6+

[daj_mi]

Jakoś niedawno wróciłam do tego opowiadania. Sama lubię je czytać, lubię widzieć, jak to wszystko się zmieniało, jak trochę jakby dorastałam? Trochę nabierałam pewności siebie?
Mi jest łatwiej to czytać, gdy wiem, co jest dalej, w co się to rozwinęło i wiem (wierzę), że poszło w dobrym kierunku

Tylko utknęłam jak widać z pisaniem ;]

[playerone]

Świetne opowiadanie, przeczytałem całe w jednym podejściu z zapartym tchem. Pozdrawiam autorkę i życzę samych sukcesów w pisaniu jak i w życiu prywatnym.

[DrHyde]

Uczta dla oczu i ...
i wieczne pytanie: co dalej?

[wicek7774]

.... Tyle? Przeczytałem wszystko, ale ciągle mi mało... Nic mnie wcześniej tak bardzo nie wciągnęło. Kontynuuj. Proszę..

[daj_mi]

Zajrzałam po dłuuuuugiej nieobecności na forum - i jak zwykle dziękuję za miłe słowa

Trudno będzie pisać dalej. Dalej jest Bzykacz i jego historia, nasza historia.
Bardzo chciałam, żeby zanim ją napiszę, zanim ją opublikuję - żeby ją przeczytał, wyjaśnił, czego wtedy nie rozumiałam, czego nadal nie rozumiem... ale właśnie mija półtora roku od kiedy popełnił samobójstwo.
I już nic mi nie wyjaśni, a ja nie wiem, czy moje domysły na temat naszej relacji są słuszne. Czy jeśli napiszę co czułam, co się wtedy działo - to czy będzie to cała prawda?

[wiarus]

Zdaj się na intuicję - zapewne trafisz w sedno.

[daj_mi]

Nie ma tu jednego sedna. Im dalej od tamtych dni, tym trudniej mi powiedzieć, co naprawdę między nami było.

[wiarus]

Wiesz co?
Za każdym razem, kiedy po jakimś czasie wspominam i myślę: jak to było, jaki był ten ktoś; widzę coś innego.
Może to kwestia perspektywy, może "patrzę" inaczej. A może, to po prostu sprawa nastroju?

[daj_mi]

Wszystkiego pewnie po trochu.

Żal mi, że on już tego nie przeczyta, nie odniesie się, nie sprostuje. Akurat spośród nich wszystkich on jeden mógłby...

[daj_mi]

Pozdrawiam wszystkie świrki-świnki, które odesłałam tutaj, zapewniając im godziny westchnień i rozkoszy

Dobrze czasem tu wrócić