Tweetnij
Ostatnio na stronie Centralnej Komisji Egzaminacyjnej natknęłam się na komentarze do matury z języka polskiego, w tym na omówienie błędów maturzystów z konkretnymi przykładami. I właśnie niektóre z tych przykładów rozłożyły mnie na łopatki:
Wokulski był pleimpotentem ojca Izabeli.
Izabela postanawia oddać się duchowieństwu.
Ojciec rzuca okiem, chwilami w krajobraz.
Jednym z bohaterów „Lalki” jest Ignacy Rześki.
Autor przedstawia stosunek córka – ojciec, który nie jest jednoznaczny.
Wokulski po znajomości żeni się z wdową po Minclu.
Izabela miała różne stosunki z ojcem i Wokulskim.
Serwis jest dla niej tak samo ważny jak Wokulski.
Bohaterka jako organizm żywy posuwa się do przodu poprzez starzenie.
W czasie drzemki miała okazję pomajaczyć sobie.
Córki marzeniem było, żeby ojciec przestał grać w karty i wziął się za jakąś obotę.
Izabela była wymagającą damą i miała wielu partnerów, ale trudno było jej dogodzić.
Izabeli zależało tylko na pieniądzach Stanisława, ale nie mogła ich mieć, bo w parze z majątkiem idzie sam Wokulski.
Izabela to postać niezwykle złożona a zarazem w swej złożoności pusta.
Córka jest tarczą ojca, który wie, że przy niej nic mu nie grozi, bo siedzą na tym samym powozie.
Stosunek zawsze jest ukorzeniony w ojcostwie.
Dobrym przykładem jest Marysia, która przez długi czas utrzymywała swoją cnotę lecz z czasem głód okazał się silniejszy.
Stosunek między Izabelą a ojcem wydaje się słaby.
Pozostaje po nim [Wokulskim] tylko połysk jego oczów.
Izabela była arystokratką, a jej ojciec hazardzistą przepełnionym długami.
Izabela i jej ojciec podróżują parowozem.
I to mądra kobieta, w której tkwi maleńki groch niewiedzy na temat jej gry w karty.
Przy Izie siedzi ojciec siedzący w skupieniu bez odzewu.
Bohaterami "Ody do młodości" byli młodzi ludzie, którzy byli wychudzeni i poeta nazywa ich szkieletami.
Wokulski 40-letni mężczyzna, zaniedbany, bez żadnego wyrazu twarzy.
A Wokulski mimo swego szczęśliwego wzroku był dla niej mało ważną osobą.
Niepotrzebne słowa, których obawialiśmy się lub wstydziliśmy się wypowiedzieć, zostają w nas i gniją po śmierci razem z naszym ciałem.
Ludziom trudno się porozumieć ze względu na nadpsucie języka, każdego słowa niewypowiedzianego na tym świecie, będziesz jak grzechu żałować.
Żyje w kiepsko umeblowanej chałupie.
Mówi językiem bezpośrednim, prostym, ale pełnym metafor.
Tak pomyślałam, że to pasuje do tego tematu i może jeszcze ktoś się ucieszy przy czytaniu
. Mam nadzieję, że nie łamię tutaj niczyich praw autorskich.
Wokulski był pleimpotentem ojca Izabeli.
Izabela postanawia oddać się duchowieństwu.
Ojciec rzuca okiem, chwilami w krajobraz.
Jednym z bohaterów „Lalki” jest Ignacy Rześki.
Autor przedstawia stosunek córka – ojciec, który nie jest jednoznaczny.
Wokulski po znajomości żeni się z wdową po Minclu.
Izabela miała różne stosunki z ojcem i Wokulskim.
Serwis jest dla niej tak samo ważny jak Wokulski.
Bohaterka jako organizm żywy posuwa się do przodu poprzez starzenie.
W czasie drzemki miała okazję pomajaczyć sobie.
Córki marzeniem było, żeby ojciec przestał grać w karty i wziął się za jakąś obotę.
Izabela była wymagającą damą i miała wielu partnerów, ale trudno było jej dogodzić.
Izabeli zależało tylko na pieniądzach Stanisława, ale nie mogła ich mieć, bo w parze z majątkiem idzie sam Wokulski.
Izabela to postać niezwykle złożona a zarazem w swej złożoności pusta.
Córka jest tarczą ojca, który wie, że przy niej nic mu nie grozi, bo siedzą na tym samym powozie.
Stosunek zawsze jest ukorzeniony w ojcostwie.
Dobrym przykładem jest Marysia, która przez długi czas utrzymywała swoją cnotę lecz z czasem głód okazał się silniejszy.
Stosunek między Izabelą a ojcem wydaje się słaby.
Pozostaje po nim [Wokulskim] tylko połysk jego oczów.
Izabela była arystokratką, a jej ojciec hazardzistą przepełnionym długami.
Izabela i jej ojciec podróżują parowozem.
I to mądra kobieta, w której tkwi maleńki groch niewiedzy na temat jej gry w karty.
Przy Izie siedzi ojciec siedzący w skupieniu bez odzewu.
Bohaterami "Ody do młodości" byli młodzi ludzie, którzy byli wychudzeni i poeta nazywa ich szkieletami.
Wokulski 40-letni mężczyzna, zaniedbany, bez żadnego wyrazu twarzy.
A Wokulski mimo swego szczęśliwego wzroku był dla niej mało ważną osobą.
Niepotrzebne słowa, których obawialiśmy się lub wstydziliśmy się wypowiedzieć, zostają w nas i gniją po śmierci razem z naszym ciałem.
Ludziom trudno się porozumieć ze względu na nadpsucie języka, każdego słowa niewypowiedzianego na tym świecie, będziesz jak grzechu żałować.
Żyje w kiepsko umeblowanej chałupie.
Mówi językiem bezpośrednim, prostym, ale pełnym metafor.
Tak pomyślałam, że to pasuje do tego tematu i może jeszcze ktoś się ucieszy przy czytaniu
. Mam nadzieję, że nie łamię tutaj niczyich praw autorskich. 
No ale zdarza się, czasami sami nie wiemy co właściwie piszemy
Co Wy na to?
Nie mój kierunek ale mi się podobało dlatego wkleiłam
Skomentuj