Ból duchowy (inaczej psychiczny, emocjonalny).

[Soundsleep]

Jest temat o bólu fizycznym, to zapodaje temat o bólu duchowym...
Więc, jaki największy ból duchowy (emocjonalny, psychiczny) przeżyliście szanowni użytkownicy, że nie dotknęło to Was cieleśnie, ale tam - w środku... ?

Hmm ostatnio, i co mnie trzyma do teraz - to kłamstwa najbliższej rodziny. Czuje się, jakbym został zdradzony.

[John Anthony]

Śmierci kolejnych osób z rodziny.

[Betina]

Uczucie beznadziejności, rozpaczy, dołu psychicznego które poznałam w swoim pierwszym poważnym związku. Facet znęcał się nade mną fizycznie oraz psychicznie. W ciągu jednego roku doprowadził mnie do myśli samobójczych, niewiary w siebie, widzenia siebie jako nic nieznaczący kawałek mięsa na świecie.

[lance90]

śmierc bliskiej osoby na moich oczach i wyrzuty sumienia dot. tej sytuacji które bedą mi już towarzyszyc do końca życia

[iceberg]

na pewno śmierć mojego ojca - na moich rękach...
i coś jeszcze, ale tak bolesne, że nawet pisanie o tym jest zbyt trudne... może z czasem uzupełnię

[Soundsleep]

Ja jeszcze dopiszę od siebie -
1. walka o miłość ojca. Trwała 20 lat. I poległem. Podnieść się długo nie mogłem, ale się podniosłem. Jednak, nie było łatwo.
2. Pierwsze w życiu zakochanie się w dziewczynie, którą poznałem na wakacjach. To była pierwsza poważna miłość. Niestety bez wzajemności. Trwało to wszystko pięć lat. Długie pięć lat.

pewnie z czasem dopisze coś więcej.

[daj_mi]

Jak miałam 11 lat i mój ojciec zrzucił Mamę ze schodów, w dniu naszej wyprowadzki. Jechaliśmy do nowego domu autobusem, ona płakała obolała, a ja czułam, że nic nie mogę zrobić.

I jeszcze jak przegrałam rok walki o miłość. Ale to już w porównaniu do pierwszego uczucia dużo mniej bolało.

[MrrrAucin]

Wtedy kiedy zrozumiałem, że moja babcia całe życie udawała, że jej na nas zależy (przynajmniej tak to teraz odczuwam). Teraz po kłamstwach, oszustwach i po tym co zrobiła nie czuję niestety do niej żadnej emocji. Razem z babcią jest moja najbliższa ciocia, z którą spędzałem bardzo dużo czasu, z którą się rozumielismy i lubiliśmy ten czas razem spędzać. Jednak pewne sprawy wszystko zniszczyło, i to nie z mojej rodziny strony, tylko ich.

Bardzo przykre, człowiek próbuje walczyć, bo nie dopuszcza do myśli, że babcia (która zawsze była ... prawdziwą "babcią") nagle staje się znieczulicą i przez swoje działania wyrzeka się własnego dziecka. Jeszcze bardziej niż mnie musi to boleć moją mamę. Babcia (ciężko mi nawet mówić "babcia"..) z czasem zrozumie, a mam nadzieję że będzie jeszcze miała na to czas, i dożyje tego czasu. Nie chciałbym jej spotkać ostatni raz na pogrzebie..

[Nolaan]

Co najbardziej? Śmierć. Samotność. Strach. Mniej więcej w tej kolejności. O szczegółach nie napiszę bo tak naprawdę to gówno to kogo obchodzi.
Bolało, a i czasem teraz też jeszcze boli. Bardziej niż najgorsza fizyczna męczarnia.
Czuję się, wtedy kiedy to wraca, jakby mnie kto na wolnym ogniu przypiekał, tam w środku. I mam ochotę krzywdzić innych, byleby tylko zagłuszyć to uczucie, przelać je na kogoś, pozbyć się go i nic nie czuć. Mam chęć zrobić wszystko, byle to zagłuszyć. Nie jestem wtedy sobą.

[Czarna20]

Odrzucenie przez rodziców i znajomych. Wyrzucenie z domu. Boli to strasznie, kiedy ludzie którym ufasz i kochasz nie akceptują Cię i odrzucają.

[Zwyczajnie]

Śmierć Ojca. To był taki ból, że odczułam go nawet fizycznie. Coś takiego jak moment kiedy chcesz płakać, ale nie możesz bo wszystko Cię w środku boli.

[Maoam]

Trochę było takich momentów... Ból emocjonalny powodował, że bolało także fizycznie.

[dolarxyz]

Nagromadzenie wielu negatywnych emocji, co skutkowało depresją.

[Mind's_elation]

Obserwowanie jak choroba w kilka miesięcy wyniszcza organizm, aż do śmierci taty... - po 3 miesiącach szoku, przyszedł taki ból, że nawet miewałam myśli samobójcze :/

[Stela7]

Cierpienie bliskiej osoby.