Szczerość - czy zawsze warto wiedzieć wszystko?

[iceberg]

Na forum jest już podobny wątek - ale dotyczy on tematu związków http://beztabu.com/showthread.php?t=8890 .
Mnie przyszło do głowy inne podejście do tematu - nie chodzi o aktualny związek i relacje pomiędzy partnerami, czasem wychodzą sprawy z przeszłości - jak demony uwolnione z pudełka i zaczynają swoją niszczycielską działalność.
Myśli naszły mnie po pewnym fakcie, który miał całkiem niedawno swój finał w moim życiu, niektóre osoby z forum wiedzą o czym mówię... inni może z czasem się dowiedzą...
Czy uważacie, że szczerość pomiędzy ludźmi powinna być absolutna i należy powiedzieć wszystko? Czy są sprawy, które może powinny pozostać zamknięte i tworzyć otoczkę "nieistnienia" tym bardziej, że nie można tego zmienić ani wpłynąć na to co się wydarzyło?

Zapraszam do dyskusji.

[Alexandra]

Lepiej żyć nieszczęśliwym wiedząc, niż szczęśliwym w niewiedzy. Tak jak tu wspomniałeś o 'uwolnionych demonach'. Chyba lepiej samemu powiedzieć o tym, niż żeby partnerka miała się dowiedzieć 'na ulicy'. (o czymkolwiek)

[iceberg]

Alex - partnerka wie... problem polega na tym, że nie wiem czy dobre jest to, że sam się dowiedziałem.

[Betina]

Ice - znając sprawę powiem tak - Są fakty, o których człowiek powinien wiedzieć od razu albo w ogóle. Nie rozumiem wyciągania ich po pewnym czasie, nie wiem jaki był tego sens.

[Alexandra]

Ice - znając sprawę powiem tak - Są fakty, o których człowiek powinien wiedzieć od razu albo w ogóle.

Nie znając sprawy powiem tak - może nie o wszystkim da się mówić od razu i trzeba czasu?

[Maoam]

Hmm, tak się zastanawiam... jeśli ten temat ma być ogólny, to ok, tylko, że nie wiadomo, o jakiego typu sprawy chodzi, też można byłoby to sprecyzować, bo to może mieć duże znaczenie

Natomiast jeśli w ogóle został poruszony temat Twojego zdarzenia Ice, to temat robi się dla wybranych, bo większość nie ma pojęcia, o czym piszesz. Można więc jedynie wypowiadać się "w ciemno", domyślać się o co może chodzić (najpewniej źle) itp., a to nie ma większego sensu...

[Nolaan]

Ja powiem ogólnie, choć o co biego doktorkowi wiem.

Czasem jednak lepiej nie wiedzieć. Albo inaczej - czasem bezpieczniej jest nie wiedzieć. Bo jeśli z nagła jakaś dawka wiedzy zwali sie nam na głowę, można tego nie unieść i zareagować co najmniej nie na miejscu. Wiem po sobie, bo zdarzyła mi się taka sytuacja.
Dół w jaki mnie to wpędziło, niechęć do siebie samego, pogarda dla własnej głupoty... Nie, nic nie jest w stanie tego wyrównać. Choćbym nie wiem jakie prawdy objawione miał poznać, czego się nie dowiedzieć, nie chcę drugi 5az tego przeżyć.

[jezebel]

Kiedyś powiedziałabym, że tak - calkowita szczerość. Dziś wiem, że za bycie dobrym można dostać nóż w plecy, że za serdeczność inni mogą odpłacić się łajdactwem. Na temat szczerości patrzę dziś bardziej egoistycznie, upatruję w niej swój interes, dbam o niego. Jeśli wiem, że może mi mocno zaszkodzić a nie dostrzegam szczególnych powodów do jej ujawnienia, to zachowuję część prawdy dla siebie. W drugą stronę działa to podobnie, nie mam już takiego parcia, by być we wszystko wtajemniczona.
Niemniej, każda sytuacja ma określony charakter i nie jestem w stanie powiedzieć, jak na daną okoliczność bym się zachowała, bo to szeroki temat.

[Raine]

Szczerość to dla mnie wartość względna, niektórzy po prostu jej nie doceniają więc na diabła niepotrzebnie (zupełnie) komplikować sobie życie?

[Hal]

Nie jestem zwolennikiem szczerości absolutnej zwłaszcza jeśli dotyczy przeszłości i spraw zamkniętych, pod warunkiem jednak że są to sprawy faktycznie zamknięte i nie mogą już mieć bezpośredniego wpływu na nasze obecne życie. Nie chciał bym się w przypływie czyjejś szczerości dowiedzieć o czymś, o kimś, sprawie lub wydarzeniu które miało miejsce w przeszłości a którego skutki są zamknięte i nieodwracalne. Czemu miałaby taka wiedza służyć, do zepsucia mojego nastroju?? Zastanowił bym się nad intencjami osoby przekazującej mi tajemnicę z przeszłości.

Lecz jeśli byłaby to sprawa która nadal żyje i wynikają z niej jakieś ważne i bieżące konsekwencje, bezwzględnie chciałbym o niej wiedzieć.

Nie znam sprawy która skłoniła autora tematu do jego założenia zatem najoględniej i najogólniej jak potrafię odpowiadam na postawione pytanie.

[iceberg]

Mao - temat jest ogólnie o szczerości, mnie przyszedł do głowy po tym co się wydarzyło w moim życiu - dla szerszego grona nie ma to żadnego znaczenia więc nie opowiadam w szczegółach... liczę na wypowiedzi dotyczące własnych przemyśleń forumowiczów...

Aśka - mnie chodziło bardziej o ogólne podejście do tematu - szczerość w związku była właśnie omawiana we wspomnianym przeze mnie wątku.

Hal - trafiłeś w sedno... dzięki za taką opinię, chociaż ja po fakcie oceniam, że świadomość jest dobra - chociaż nic nie zmienia.

[daj_mi]

- Masz jakieś wady?
- Szczerość.
- Myślę, że to raczej zaleta.
- Gówno mnie obchodzi, co myślisz.

Innymi słowy - to wszystko zależy od sytuacji.

[Zwiąż]

Jeśli ktoś chce coś wiedzieć i się o to pyta, wtedy to jakby jego wola, więc i tylko siebie może winić za to, że dowiedział się czegoś, czego wiedzieć tak naprawdę nie chciał.
A jeśli się nie pyta, to po co mówić o niektórych sprawach? I nawet niekoniecznie o sprawach związkowych mowa jest tutaj a o wszystkich.

Poza tym co było to było, teraz jest teraz

[e-rotmantic]

Czy uważacie, że szczerość pomiędzy ludźmi powinna być absolutna i należy powiedzieć wszystko?

Człowiek nie może przestać udawać (a więc kłamać), bo interakcje społeczne byłyby bardzo utrudnione. Innymi słowy, absolutna szczerość prowadzi prosto do wykluczenia społecznego. Pewien poziom obłudy jest niezbędny dla w miarę poprawnego i bezkonfliktowego funkcjonowania społeczeństw. Jest to problem dobrze znany w psychologii - przerzuty, strawiony i wydalony na wszystkie możliwe sposoby. Pierwsze z brzegu prace, jakie mi na klwiaturę przyszły:
Kępiński - "Schizofrenia"
Kenrick, Neuber, Cialdini (ten od manipulacji) - "Pscychologia społeczna" (od w ****u jest o udawaniu i kłamaniu)
Mirosław Kofta - "Autoprezentacja - niewinny spektakl..." (czy jakoś tak)

Obecnie to już jałowy temat.

[muzyk20]

Oczywiście szczerość maxymalna jest nudna, czasami fajnie jest nie mówić i fajnie nie wiedzieć taka gra tylko ale każdy powinien mówić to co mysli , a to co robił to juz czas przeszły wieć to co bylo , nie ma znaczenia