"Laska" - czy brzmi pogardliwie?

[stolkov]

A jakby usłyszała, to już wiocha? I dlaczego o obcej można, a o swojej nie? To ta własna chyba zasługuje na więcej komplementów...
.

Tylko, że moim zdaniem "laska" to nie komplement (jeśli mówimy to do swojej partnerki). A mówienie, tak jak wspomniałem, pod nosem o jakieś "lasce" z ulicy brzmi jak komplement, ale chyba nim nie jest...

Zresztą jakoś mi się nie widzi mówić do swojej partnerki "ale z ciebie laska", szczególnie w obecności innych...

[Ćwierćnuta]

To że Tobie się coś nie widzi świadczy o tym, że jest to wiochą? Fajna klasyfikacja

[curious]

Dla mnie to słowo ma wydźwięk lekko negatywny, ale nie obraźliwy, bez przesady.

[Nilieth]

Laska? Lasencja, laseczka, lachon, locha, klucha, pielucha, flejtucha...

Hm. Nie byłabym zadowolona, gdyby mój partner wołał do mnie z kuchni: ,,Laska, przynieś z piwnicy słoik kiszonych ogórków, ugotujemy sobie kisiel". Tak samo mnie to drażni, jak nazwanie mnie ,,dupą". Nie leżą mi takie zwroty, nie stosuję ich względem kobiet, ani nie oczekuję, by mężczyźni używali ich w stosunku do mnie. Aczkolwiek nie uważam ich za jakieś specjalnie obraźliwe. Po prostu nie kręcą mnie takie rzeczy i tyle, podobnie zresztą jak zwracanie się do siebie per ,,misiu", ,,ptysiu", ,,żabko", ,,kochanie" czy ,,biedroneczko" - na hafty by mi się zebrało, jakby mnie tak mężczyzna nazwał.

Tylko, że moim zdaniem "laska" to nie komplement (jeśli mówimy to do swojej partnerki).

Ten wyraz może też mieć wydźwięk żartobliwy, czyli partner zwraca się do kobiety per laska traktując to słowo nie do końca na serio, ot tak, przekornie po prostu.

[jezebel]

Jest mi to obojętne, bowiem na "cześć laska" nie reaguję. A jak mówi to do mnie osoba ukochana, to wiem, że mam to traktować z przymrużeniem oka.

[qwadriceps]

jezebel w pełni się z Tobą zgadzam!!
Jeżeli mówi to osoba ukochana i ma normalne podejście do sprawy to nie nie powinno to byc uznawane za obraźliwe, jednakże uważam że niektóre Panie mogą czuć sie lekko niekonfortowo.

[bulll]

Teraz na topie są "wkładaki"

[qwadriceps]

Hehe
Jeszcze nie słyszałem ale to raczej za dobrze nie będzie przyjęte przez Kobietki

[Nilieth]

Teraz na topie są "wkładaki"

Wow. Niedługo pewnie będą ,,składaki", albo Wigry 3. A dla hardcorowców to biCycle

[Raine]

Ja tam wolę nieśmiertelne Pelikany

A propos określenia, sam czasami też używam - ale w odniesieniu do bliskich osób, które wiedzą jak przyjąć komplement. W życiu nie pozwoliłbym sobie na zagrywkę typu "e laska, tej!" co w moich oczach jest barbarzyństwem.

[Tom_Bombadil]

Teraz na topie są "wkładaki"

To chyba o facetach?

[daj_mi]

Hm. Nie byłabym zadowolona, gdyby mój partner wołał do mnie z kuchni: ,,Laska, przynieś z piwnicy słoik kiszonych ogórków, ugotujemy sobie kisiel".

Robicie kisiel z kiszonych ogórków?

Mój były mówił o mnie per laska przy znajomych. Ale to był żarcik, dodawał wtedy takie praskie "lll" i dla mnie to było zabawne.
Na dłuższą metę raczej nie dla mnie

[Nilieth]

Robicie kisiel z kiszonych ogórków?

A co? Nie wyjdzie myślisz? Cukru się chlaśnie i po sprawie. A kiszonego ogórka można nawet podłączyć do prądu i będzie świecił jak żarówka, sama widziałam.

Wracając do meritum. Z tymi laskami to jest chyba jakoś tak, że im młodsze dziewuszki, tym bardziej odbierają to określenie jako komplement. I odwrotnie. Tak bynajmniej wynika z moich obserwacji. Np. takie gimnazjalistki aż piszczą, jak jakiś chłoptaś krzyknie za nimi per ,,l" na korytarzu, czy gdziekolwiek tam. Jeszcze nie zauważyłam żadnej niezadowolonej z tego tytułu.

[Nolaan]

Jeszcze nie zauważyłam żadnej niezadowolonej z tego tytułu.

Pogadaj z moją siostrą. Wiecie jak to jest - smarkacza podjara wszystko, nawet takie ordynarne coś jak "joł laska, fajnie tyłkiem kręcisz!". Wszystko się rozchodzi o kwestię dojrzałości emocjonalnej (jakie to mądre jest, jak nie ode mnie ). Im bardziej dziewczyna/kobieta się ceni tm mniej będzie łasa na takie akcje wygłaszane z obcych ust. Wiadomo, że w ziwązku nie takie rzeczy płazem uchodzą.

[Hagath]

Dojrzałość emocjonalna to też umiejętność ignorowania wydźwięku pewnych słów i niedoszukiwanie się obrazy tam, gdzie jej nie ma.