Strach przed zmarnowaniem życia

[opowiedzmiotym]

Długo się nad tym zastanawiałam i mam wrażenie,że mam problem.

Coraz częściej budzi się we mnie lęk,że strace najlepsze lata życia. Nie zrobiłam jeszcze nic,co będę mogła z uśmiechem na twarzy wspominać za kilka lat.
Czy to normalne u ludzi,że boją się "nieprzeżycia" życia?
Czuliście kiedys coś takiego?

[Hal]

Chyba każdy od czasu do czasu tak czuje.
Ważne aby mieć jakić cel, dążyć do niego lecz nie za wszelką cenę i nie po trupach.

[Robinson]

Kiedy bylem mlody, w Twoim wieku, nigdy nie mialem obaw o swoja przyszlosc. Nawet nie myslalem o tym.

Nie mysl, ze stracisz cos, bo masz jeszcze tyle zycia przed soba -- wlasciwie to je zaczynasz dopiero. Ciesz sie nim, badz dobra, kochaj i pozwol byc kochana

Poza tym, zycia nie da sie przewidziec, a ono samo czasem sprawia wiele niespodzianek. Patrz w przyszlosc bez obaw.

P.S. Mialem wtedy trzy pasje: elektronika, komputery, i kolarstwo No i wyuczony zawod, ktory zawsze bedzie potrzebny.

[opowiedzmiotym]

Niby masz Racje Rob. Ale skoro nigdy tak nie miales,to mnie nie zrozumiesz. "patrz w przyszłośc bez obaw" wcale mi nie pomaga.

[Ned]

A co trzeba zrobić, by mieć poczucie, że się dobrze przeżyło poprzedni rok?

[Robinson]

Niby masz Racje Rob. Ale skoro nigdy tak nie miales,to mnie nie zrozumiesz. "patrz w przyszłośc bez obaw" wcale mi nie pomaga.

Ale pamietaj, ze na wiele rzeczy i tak nie bedziesz miala wplywu. Obierz sobie jakis cel, jak mowi Hal, i staraj sie dazyc do niego. I nie mysl, co moze nie pojsc... lepiej daz i ciesz sie tym co masz teraz... Powaznie: bo za wiele lat to wlasnie to, ze nie doceniasz tu i teraz, moze byc ta porazka. Ludzie odejda, wspomnienia sie zatra... i moze zostac uczucie niespelnienia.

BTW: Jest cos, co chcialabys w tym zyciu robic? Masz jakies pasje, ktore mozesz przekuc na cel?

P.S. I jeszcze jedno. Ja patrze przez pryzmat czasu, wiec mysle, ze moge jednak cos na ten temat powiedziec.

[opowiedzmiotym]

Rob,wiem! Tak stracilam dziecinstwo. Myslalam o przyszlosci. Chodzi wlasnie o to,zebym nauczyla wykorzystywac sie kazdy dzien a nie spedzac czas w domu i kiedys tego zalowac.

Brak mi celu,brak mi tej pasji. Czuje sie jakas wypalona.
Wiem Rob,ze widzisz to z innej perspektywy i cenie Twoje zdanie.

[Robinson]

Jesli moge podpowiedziec, jak zrodzila sie moja pasja kolarska... Swego czasu doszedlem do wniosku, ze chce zadbac o kondycje i... kupilem rower. Jeden, potem drugi, lepszy...

W miedzyczasie zlapalem bakcyla i zaczalem nalogowo ogladac TdF. Doszlo do tego, ze tek poczulem mieso, ze nie bylo takiej sily, zeby mnie powstrzymac przed jazda na rowerze. Potrafilem jezdzic godzinami

No. Niestety wszystko zatrzymal wypadek... Ale teraz znowu czuje mieso

Tak wiec, pasja zrodzila sie wlasciwie z niczego.

Trzymam kciuki Powodzenia - uda Ci sie.

P.S. Siedzenie w domu tez nie musi byc czasem straconym.

[iceberg]

J. w pewnym sensie Cię rozumiem. Ale mam wrażenie, patrząc z perspektywy swojego czasu, że za bardzo chyba starasz się wprowadzić w swoje życie maksymę "żyj tak, jakby ten dzień był ostatnim dniem Twojego życia" a to nie jest takie proste w codzienności.
Czasem jest tak, że czuje się, że od jakiegoś czasu marnuje się swoje życie, że można było zrobić więcej lub lepiej a na pewno inaczej. Weź poprawkę - Ty pomimo świadomości przeżytych lat, jesteś jak to już powiedział Robinson, dopiero na starcie. Wkraczasz teraz w nowy etap zycia - już bardziej samodzielny, niezależny od najbliższych. Nie znaczy to, że masz z nimi zerwać kontakt ale pewne decyzje będziesz mogła podejmować bardzie "suwerennie".
Te dni to, w jakiś sposób, punkt zwrotny w Twoim życiorysie. Wiele się zapewne zmieni.
A pasje? Cóż - one pojawiają się czasem zupełnie z nienacka. Impulsem może być spotkanie nowych ludzi, którzy nagle zwrócą Twoją uwagę na coś o czym nie myślałaś do tej pory albo nawet nie zdawałaś sobie z tego sprawy.
U mnie pasją zawsze była aktywność - od kiedy pamiętam, coś zawsze się działo - klasa pływacka, potem hokej, okres fascynacji judo który przeszedł w aikido. Bieganie, narty - to coś co mi zostało do teraz. Do tego pasja łażenia po tatrach, no ale ja mam łatwiej z racji odległości ...
Najważniejsze - staraj się nie patrzeć wstecz "ile to mogłam zrobić" a raczej w przód "jeszcze tyle przede mną do zrobienia" i realizuj to konsekwentnie

[opowiedzmiotym]

Ajj chlopaki Oby bylo tak.jak mowicie..

[snata]

A co trzeba zrobić, by mieć poczucie, że się dobrze przeżyło poprzedni rok?

Trzeba w następnym roku emigrować

[opowiedzmiotym]

A co trzeba zrobić, by mieć poczucie, że się dobrze przeżyło poprzedni rok?

Dla mnie potrzebne jest uczucie spelnienia. Konczac rok moc powiedziec "zrobilam cos". Teraz to wlasciwie wegetuje. Zadnych emocji, dzialan. Tylko rutyna.

[Hal]

rok ? cóż to za perspektywa dla oceny - to za krótko. Oceniać można dopiero 5 - 10 lat. Rok to tylko mignięcie.

[opowiedzmiotym]

Rok to takze jakas podstawa.

[snata]

rutyna też jest ok, trzeba ją tylko polubić Ewentualnie wolny czas wypełnić hobby właśnie. Jeśli nie masz jeszcze jakiegoś można zacząć szukać i próbować. Ja jeden ze swoich celów realizowałem przez lat 7 i się w końcu udało. Czasami jest tak że człowiek zapomina o czym marzył i to osiągnął i nie pamięta tego.