Tweetnij
U mnie to trochę Stracona Dekada. Tak niedawno była impreza w Puszczy Knyszyńskiej z okazji 2000... Ale żyję, a póki żyjemy, możemy mieć nadzieję że będzie lepiej.
W czasie tej dekady spędziłem 2,5 roku poza Polską, wróciłem niedawno. Sporo osób mówi mi że zmieniłem się na lepsze po powrocie, jestem bardziej pewny siebie, częściej się uśmiecham.
Ja chyba w ogóle bardzo powoli dojrzewam.
W czasie tej dekady spędziłem 2,5 roku poza Polską, wróciłem niedawno. Sporo osób mówi mi że zmieniłem się na lepsze po powrocie, jestem bardziej pewny siebie, częściej się uśmiecham.
Ja chyba w ogóle bardzo powoli dojrzewam.
) Wydawało mi się, że jestem taka dorosła! Byłam zdania, że skoro mam już 18 lat, to rodzice nie mogą mi niczego zabronić. Buntowałam się - piłam, paliłam trawkę, później amfetamina, LSD... Pogubiłam się. Potem wpakowałam się w toksyczny związek, który zabił we mnie wszystko: od godności, przez radość, po ból. Musiałam szybko wydorośleć. Po wielu próbach odejścia od niego, dzięki życzliwym ludziom, wyprowadziłam się do rodziców i zaczęłam się uczyć żyć od nowa. Poszłam do szkoły i zaczęłam wierzyć, że normalne życie może być moim udziałem. Te kolejne lata były wspaniałe - wyjazd do Londynu, powrót, dużo znajomych, dużo miłości, którą potem... sama przegrałam. Nieważne. W 2008 roku poznałam mojego męża i od tamtego czasu moje życie jest takie grzeczne, poukładane i dorosłe.
Skomentuj