Dlaczego fucking friends a nie związek?

bo czasami ktoś podoba nam się tylko fizyczne, ale np. nie koniecznie charakter.

może niektórzy ludzie wolą tworzyć związki oparte na prawdziwym uczuciu, a nie płytkie i przelotne? a do seksu tego nie potrzebują. FF jest dobrym sposobem, żeby zaspokajać swoje potrzeby seksualne, ale niekoniecznie ta atrakcyjna, lubiana osoba, jest kimś, z kim chcielibyśmy dzielić inne aspekty życia na dłuższą metę.

Jak można wogóle porównywać ff do prawdziwego uczuciowego związku, nie rozumiem.

Tu nie chodzi o porównanie tylko o fakt, że ff może stać się początkiem takiego związku o jakim piszesz Hal.

Ja wychodzę z założenia, że gdybym miała FF to zapewne byłaby to osoba z którą mogłabym zacząć się spotykać.
Nie wyobrażam sobie uprawiać seksu z osobą która podobałaby mi się fizycznie, ale bym jej nie lubiła.

Być może źle rozumuję ale najpierw ff a potem mogłabym zacząć się spotykać? to jakieś odwrócenie kolejności. Sorry dla mnie ff to jak sztuczny miód, niby słodki ale pusty i bez wartości.

FF to dla mnie tak jak wyjście z kumpelą na tenisa czy wypad w góry- zaspokajanie potrzeby kontaktu, przyjaźni czy poczucia jakiejś wspólnoty zainteresowań. Sex to też fajne zainteresowanie i z przyjaźni wzajemnie dajemy sobie orgazmy? Tego nie kupuję do końca. Układ polegający tylko na ciupcianiu? Zawsze pojawi się jakieś uczucie z jednej lub z drugiej strony. Taki układ nie jest jednak naturalny- najpierw musi być przyjaźń, wzajemna fascynacja, rodzące się pożądanie którego finałem jest fantastyczny sex. Inaczej to tylko kolejne wyjście na basen, fitnes czy inne ćwiczenia cielesne. Chyba jestem staroświecki

Moje pierwsze ff - obydwoje byliśmy po naprawdę ciężkich związkach i potrzebowaliśmy odpocząć, potrzebowaliśmy braku zobowiązań.
Potem on się nie zakochał.

Aktualne ff - spotykaliśmy się, ale mu emocjonalnie nie grało. A że spotykaliśmy się ledwie miesiąc, a seks obydwoje uważaliśmy za za******y... to tak nam 7 miesięcy ff minęło.

Dlaczego według mnie z ff nie wychodzą udane związki?
Bo najczęściej jedna ze stron przywiązała się do "luźnego" podejścia. Jakbym nagle zaczęła wydzwaniać do mojego Z. kilka razy w tygodniu. Codziennie nawiązywać kontakt. Chciała wiedzieć, co robi i wspólnie planować tygodnie... no, nie da się. Przyzwyczailiśmy się wzajemnie do dystansu między nami. I lubimy go, zapewnia nam bezpieczeństwo.

Jednym z takich aspektów, których jeszcze nikt nie poruszył, to obecny pęd i dynamika. Ludzie tworzą byle jakie układy, bo ważniejsze jest wszystko inne. NIe mają czasu dbać o tę drugą osobę, zabiegać, troszczyć się, tworzyć aurę bezpieczeństwa - traktują związek jak fast foodową jadłodajnię - oby najeść się szybko i tanio, a potem wrócić zaspokojonym do życia i spełniać się zawodowo, towarzysko itd.
Jeszcze inni obawiają się zobowiązań i miłości, bo nierozłącznie kojarzy im się z cierpieniem. Źle znoszą porażki, są ambitni na innych płaszczyznach życia, nie widzą się w roli ofiary niespełnionego uczucia, wybierają więc drogę na skróty, czerpiąc głównie zadowolenie z seksu.
Porzucone nadzieje na spełnienie w miłości jest kolejnym motywem - wolimy żyć w związku bez zobowiązań, niż żyć samotnie.
Złe doświadczenia, rozstanie po długim okresie (rozwód), może prowadzić do niechęci w tworzeniu bliższych relacji - wybieramy znowu seks bez zobowiązań, bardzo luźne układy.
etc

Choćby dlatego, że FF nie wymaga monogamii. Poza tym to, że jakiś facet interesuje mnie pod względem seksualnym i jest mi z nim dobrze w łóżku nie oznacza, że automatycznie chcę go dopuszczać w inne sfery mojego życia - poświęcać coś dla niego, iść na kompromisy, chodzić na rodzinne kolacje czy wspólnie gotować...

Życie w związku mocno się różni od życia singla i moim zdaniem to drugiej jest o wiele przyjemniejsze oraz wygodniejsze. Nie widzę powodu umartwiać się na siłę, więc związku nie szukam. A że przygodny seks z dużą ilością partnerów jest jednak ryzykowny, lepiej mieć jednego - dwóch kochanków i spotykać się z nim / nimi co jakiś czas, spędzić ten czas przyjemnie, zaspokoić swoje potrzeby i dalej żyć w świętym spokoju. Z mojego punktu widzenia FF to relacja idealna. Nie traktuję tego jako substytut związku, bo jest to dla mnie o wiele fajniejsze, praktyczniejsze, bardziej skrojone na mnie. To, że FF nie chce się ze mną wiązać to nie smutna konieczność, ale wymóg absolutny.

W jednym słowie? WYGODA!

Po pierwsze- w temacie jest błąd poprawna nazwa to Fuck friends a nie fucking friends
Odnośnie do tematu: czasami tak jest że człowiek nie chce angażować się uczuciowo a potrzebuje stałego seksu - tyle

bo jej sie nie podobałem, byłem brzydki i w ogóle nie w jej typie, wolała wrócić do byłego

Miałam taką sytuację, że zaproponowałam swojemu ex z którym do dziś się przyjaźnię taki układ... Nie zgodził się, poznieważ byłam dziewicą i stwierdził że nie chce zabrać mi czegoś pięknego co powinnam przeżyć z prawdziwej obustronnej miłości w normalnym związku. Powiedział, że nie chce żebym kiedyś uznała go za bląd i żałowała jakiejś wspólnej chwili z nim. Teraz ciągle powtarza że wiele razy żałował że się nie zgodzil, jak tak na mnie patrzy ale z drugiej strony cieszy się, że powiedzialam swojemu ukochanemu że był tym pierwszym... Chciałam takiego układu, ponieważ nie sądzilam że będę w jakimś stałym związku, że kogoś pokocham. Potrzebowałam sexu, mojego ex znam bardzo długo i nie mam na świecie drugiej osoby ktorej tak bardzo ufam. Nie chciałam żeby przerodzilo to się w jakiś związek ponieważ już kiedyś byliśmy razem od tego czasu wiele się zmieniło i nie obyłoby się bez komentarzy, na których oczywiście mi nie zależy gorzej z tymi ze strony rodziny. Moj były nie jest jakimś super przystojnym wykształconym facetem, ot po prostu prosty szczery chłopak z prowincji ktoremu można ufac bez granic, z wyjątkową charyzmatyczną osobowością i to mnie w nim podkręcalo. Wiedziałam, że to co będzie miedzy nami zostanie tyko miedzy nami juz zawsze, nie byl mi on obojetny, kiedys czulismy do siebie cos wiecej niz tylko przyjazn no i te potrzeby... a nie ukrywam że czulam do niego pociąg i jak sie okazalo 2 mies pozniej znalazłam się w staym zwiazku a on wtedy zaczal zalowac... czesto o tym rozmawiamy jaby to bylo gdyby...no coz juz sie nie dowiemy wiem na pewno bo sam mi powiedzial, ze odmowa byla dla niego bardzo trudna i czesto zaluje. Zastanawiam się, czy żalowałabym gdyby do czegos miedzy nami doszlo i czy bylabym teraz w zwiazku gdyby tak się stalo, juz nigdy się nie dowiem.