Niezrozumiały zwyczaj czyli komunia święta

Chrzest, komunia to są zupełnie chore rzeczy.

Każda osoba powinna mieć wybór. Nie jest tak, że nie indoktrynując dziecka od małego, tworzymy go ateistą.

Ja nie jestem zadowolony, że zostałem ochrzczony. Wolałbym, żeby zamiast tego, rodzice na progu dorosłego życia porozmawiali ze mną dlaczego są katolikami pokazując mi zalety i wady.

Rzeczywistość niestety jest taka, że żadnych wad nie ma i nie było, a brak chrztu i katolickiego teatru przed dziećmi = wieczne potępienie w ogniach piekielnych.

Zobaczcie ile trwają przygotowania do bierzmowania. to dopiero odjazd.

Niestety prędko w tym kraju sytuacja się nie zmieni. Nawet ci, co nie są katolikami ulegają bardzo silnej presji otoczenia i chrzczą dzieci w kk i potem posyłają do I komunii, bo jak dziecku wytłumaczyć, że nie dostało tylu prezentów co inni.
9-latkowie są za mało dojrzali, żeby rozmawiać z nimi o religii w poważny sposób.

Eee tam, przesadzacie troche. Ja na komunie dostalem komputer i tych paru (straconych) godzin w kosciele nie zalowalem/nie zaluje.

Każdy coś tam kiedyś dostał. To wypacza ideę pierwszej komunii, będącej z założenia przeżyciem duchowym a nie dodatkową "gwiazdką" za przemęczenie się iluś tam godzin w kościele.

No to wiadomo, ze kazdy cos tam dostal. Ale ja, pomimo tego, ze wierzacy nie jestem, to nie zaluje, ze przyjalem pierwsza komunie. A niektorzy pisza, ze tego zaluje (moze dostali za slabe prezenty, lol).

Cóż, w innych religiach chrześcijańskich... a nawet i u katolików w innych krajach... te "rytuały przejścia" wyglądają zupełnie inaczej.

Co ma piernik do wiatraka? Rozumiesz w ogóle o czym mowa w tym temacie?

Nie miałam komunii i nie byłam szykanowana przez inne dzieci z tego powodu ani nie zazdrościłam prezentów.
Większość dostała rowery (ja już miałam wcześniej i wcale go nie lubiłam) a i cieszyłam się, że mogę się bawić na podwórku zamiast ćwiczyć kroczki w kościele.

niech ktos zmieni nazwe tematu, bo dyskusja moze byc ciekawa ale o malo jej nie przegapilem przez zbyt lakoniczna nazwe ; )

zmieniłem! - anduk.

temat jest o tym, co sadzimy o tej calej 'zabawie' i ja napisalem, ze, z mojego pukntu widzenia, bylo i jest to ok, bo gra byla 'warta swieczki'; a niektorzy zwyczajnie przesadzaja.

Bo na bierzmowanie biskup przyjeżdża i proboszcz/dziekan nie może dać plamy.

Abstrac***ąc nieco, ostatnio byłem na przyjęcinach. Jak część z Was się orientuje, tam jest coś w stylu odnowienia przysięgi czy coś. I tam lecą takie teksty w stylu "wyrzekam się zła", "wierzę w boga" itp. itd. Taki tam standardzik, co to trzeba go powiedzieć. Ale na mszy pierwszokomunijnej, w której miałem nieprzyjemność uczestniczyć, księżulo wykazał się inwencją i dołożył dwie autorskie przysięgi:

"Przysięgam uczestniczyć w lekcjach religii"
"Przysięgam co niedzielę uczęszczać do kościoła"

Długo zbierałem szczenę z posadzki. Indoktrynacja kościoła sięga po prostu szczytów bezczelności.

A wracając do sedna, wielokrotne próby wszelkich większych uroczystości są rzeczą normalną, nie tylko w życiu kościelnym przecież. Akurat w tym konkretnym elemencie nie widzę niczego zdrożnego. To, ile pracy wkłada się w przygotowania i próby danej ceremonii, świadczy po prostu o jej randze. Rozumiem, że autorowi wątku chodzi o to, że robi się z tego teatrzyk miast prawdziwego przeżycia duchowego. Według mnie, należy oddzielić teatrzyk / ceremonię od tego, co jego uczestnik przeżywa duchowo. Są to dwie różne sprawy. Pdobnie rzecz się ma z ceremonią ślubu. Tak samo przecież robi się jakieś próby tej ceremonii, w tym samej przysięgi. To są sprawy czysto techniczne. Jednak, gdy przed ołtarzem mówi się TAK już podczas autentycznego ślubu, to pomimo powtarzania tego słówka dziesiątki razy podczas prób, to jednak w tym momencie ma to inny wymiar i głęboko się ten moment przeżywa.

I znów odchodząc nieco, oczywiście, że chrzest, komunia, ewentualnie bierzmowanie, to jest po prostu chwyt poniżej pasa. Już pisałem o tym na BT. Człowiek zanim załapie jakąkolwiek świadomość istnienia, podczas chrztu już jest umoczony w jakieś gówno nie z własnej woli. Mając latek ledwie kilka, dziecko dowiaduje się, że rodzice w jego imieniu przysięgali i świństwem by było, gdyby dziecko ów przysięgę olało. To jest ten wiek, w którym dziecko jeszcze nie myśli alternatywami. Bierze na wiarę to, co mu się podsunie. A jeszcze jak się mu wjedzie na sumienie, zagra poczuciem winy, to umarł w butach. To jest indoktrynacja i manipulacja najwyższych lotów, a bez ogródek mówiąc, najzwyczajniejsza PODŁOŚĆ i nie zawaham się powiedzieć, że tak uprawiana religia, wyrządza dziecku krzywdę co najmniej tak poważną jak molestowanie seksualne.

Ale może ustalmy najpierw czy komunia była dla was prawdziwym przeżyciem duchowy? Czy może to przeżycie duchowe tylko dla wierzących rodziców a dla dziecka nie ma ono żadnego znaczenia?

Dla mnie Komunia to było przeżycie, bo ja wtedy byłam zafascynowana kościolem, wiarą, to wszystko było dla mnie takie magiczne.. ale teraz jak patrzę na te dzieciaki, to one w ogóle nie wiedzą o co chodzi. A co gorsza, nie wiedzą tego ich rodzice. To przez nich dzieci obrażają się jak dostają gorsze prezenty niż rówieśnicy, kościół traktują jak przykry, nudny obowiązek, a Komunię jako pretekst do wyżerki i okazję do otrzymania laptopa albo quada (!). Totalny bezsens.

edit: i zgadzam się z opinią, że 8-9 lat to zdecydowanie za wcześnie na świadome przyjęcie Komunii.